Pomiędzy Karpaczem a Kowarami położona jest duża wieś o nazwie Ściegny, której charakterystyczny wygląd nadaje wąski i długi pas zabudowań ciągnący się przez około 3 kilometry wzdłuż potoku Skałka. Pierwsze informacje na temat zasiedlenia tych terenów pochodzą z około 1305 roku, a z uwagi na to mieszkańcy w 2005 roku obchodzili już 700 rocznicę istnienia wsi. Ten park rozrywki przedstawia westernowe życie w miasteczku kowbojskim, gdzie znajdują się charakterystyczne zabudowania – biuro szeryfa, kolonialny sklep, bank, saloon czy Chata Trapera gdzie można spróbować wyjątkowych przysmaków.
Z okazji jubileuszu przy głównym skrzyżowaniu wsi stanął duży, granitowy głaz z tabliczką, na której umieszczona została nazwa wsi w języku polskim i niemieckim. tanie noclegi Ściegny W XVIII wieku w Ściegnach rozwijał się duży ośrodek hutniczo-kowalski, którego charakter zmienił się jednak po jakimś czasie na rolniczy. Wieś bogata jest w zabytki, do których należą stanowiska archeologiczne i aż 26 domów. Warto udać się na Straconkę, czyli wzgórze z pozostałościami szubienicy z 1677 roku, gdzie stracani byli buntownicy i złoczyńcy. Najbardziej znaną jednak atrakcją w Ściegnach jest miasteczko Western City, które przyciąga turystów odwiedzających Karkonosze. W miasteczku odbywają się pokazy tańca indiańskiego, pojedynki rewolwerowców, efektowne strzelaniny, nauka płukania złota i wiele innych ciekawych wydarzeń, w których warto uczestniczyć!
Karpacz to jeden z najliczniej odwiedzanych ośrodków turystycznych południowo-zachodniej Polski, Centrum miasta stanowi dziś oś ulicy Konstytucji 3 Maja, która, po zakończeniu budowy małej obwodnicy pod stokiem Kolorowa, stała się kilometrowej długości deptakiem.
Najstarszą i najbardziej dziś zaciszną częścią miasta są Płóczki założone w roku 1412 przez mieszkańców zniszczonej przez powódź osady Bronysdorf w Czerwonej Dolinie.
W dolnej części wsi, podobnie jak w Miłkowie, do połowy XIX stulecia prym wiedli zbieracze ziół i producenci medykamentów. Stojący przy głównej ulicy miasta niewielki drewniany dom ostatniego laboranta, zmarłego w roku 1884 Augusta Zöbfela, strzeże niejedną tajemnicę mogącą wyjść naprzeciw słabościom ciała. Natomiast współcześnie tradycje laborantów znalazły miejsce w nowym Centrum Informacyjnym Karkonoskiego Parku Narodowego. Znajduje się tutaj Domek Laboranta z ekspozycją dotyczącą tego cechu oraz ogród ziół i krzewów Karkonoszy. Każdego roku odbywa się tu Dzień Laboranta, .
Najbardziej znanym obiektem Karpacza jest drewniany kościół Wang. Niezwykła historia wybudowanej przez Normanów świątyni zaczyna się w norweskim Wang pod koniec XII wieku.
Siedzibą parafii katolickiej jest położony w centrum kościół p.w. Nawiedzenia NMP posiadający charakterystyczną, cebulastą wieżę.
Śnieżka jest niewątpliwie głównym magnesem dla odwiedzających Karpacz. Najwyższa góra jest nie tylko doskonałym punktem widokowym, ale nade wszystko symbolem i znakiem rozpoznawczym całego regionu.
Pierwsze wzmianki o zdobyciu Śnieżki pochodzą z XV wieku. W połowie XVI stulecia dość regularnie pojawiali się tu badacze zarówno z Czech, jaki i ze Śląska. W końcu XVII wieku górę zdobywało ok. 100 osób rocznie.
W Karpaczu nie brakuje oczywiście zakątków zacisznych, odludnych, a nawet zgoła zapomnianych. Do tych ostatnich można zaliczyć Budniki – nieistniejącą już osadę, która jeszcze kilkadziesiąt lat temu znajdowała się na zboczach karkonoskiego Kowarskiego Grzbietu, w dolinie potoku zwanego dziś Malina.
Na najwyższym na Śląsku poziomie przebywają w Karpaczu nie tylko wędrowcy, ale także artyści. Bardzo często pod Śnieżką bywał jeden z najbardziej utytułowanych współczesnych polskich poetów, Tadeusz Różewicz. Ostatnie lata życia spędził tu Henryk Tomaszewski, twórca wrocławskiego Teatru Pantomimy. U swojej rodziny bardzo często gościła przed wojną Else Ury, autorka opowiadań o Pisklęciu , których rolę dla literatury niemieckiej można porównać z Anią z Zielonego Wzgórza albo książkami Małgorzaty Musierowicz.
Od roku 2013 świętowane są one w Karpaczu, a składają się na nie koncerty, pokazy, wystawy, konkursy i zabawy z nagrodami, barwna Parada Ducha Gór oraz czytanie i prezentacja legend o Szanownym Jubilacie.
Największą liczbę gości ściągają jednak do Karpacza narty. Poza kilkoma mniejszymi stokami w różnych częściach miasta – m.in. „Karpatka-Ski-Panorama” na Płóczkach, „Kolorowa” w samym centrum czy „Relaks” na Wilczej Porębie – główny kompleks narciarski rozlokował się poniżej Kopy.
Amatorzy nart biegowych mają do dyspozycji dwie trasy rozpoczynające się w Karpaczu Górnym, w rejonie Przełęczy pod Czołem (droga w stronę Sosnówki). Jedna z tras to 2,5-kilometrowa pętla, zaś druga to górna Droga Chomontowa,
Karpacz posiada jeszcze jeden skarb. Cóż tam skarb – Skarbiec cały! Skrywa on najważniejsze produkty lokalne i regionalne – kulinarne, rzemieślnicze i artystyczne – które powstały w Krainie Ducha Gór. Są to: bransoletki z haftem zachełmiańskim, drewniane Anioły Staroskrzydłe, ceramika, grafiki, obrazy, biżuteria, wyroby z lnu, samochodziaki, busy karkonoskie, woreczki zapachowe, ręcznie zdobione pierniki, miody karkonoskie i niezwykle smaczne, tradycyjne przetwory Pani Basi „Karkonoskie smaki”. Poza lokalnymi produktami i rzemiosłem z regionu Karkonoszy, w galerii można znaleźć produkty regionalne z Dolnego Śląska. Galeria posiada europejski certyfikat Dziedzictwa Kulinarnego Dolnego Śląska, co oznacza, że można tutaj nabyć produkty żywnościowe o takim oznaczeniu. Skarbiec ponadto jest miejscem skupiającym pasjonatów, wykonujących na bazie lokalnych zasobów i tradycji niezwykłe produkty.
Karpacz wciąż odkrywa nowe tajemnice. W roku 2010 w czasie robót budowlanych w centrum miasta odkopany został budzący zdumienie blisko dwumetrowej długości gruby kij, u którego końca w fantazyjnie zawiniętym rozgałęzieniu osadzona została bryła przejrzystego kwarcu. Znawcy literatury Tolkiena natychmiast powiązali znalezisko ze swoją ulubioną opowieścią. Lecz cóż miałby on robić w Karkonoszach? O wiele bardziej należałoby je wiązać z postacią najważniejszego tutaj przecież Ducha Gór.
Karpacz jest jednym z głównych węzłów szlaków turystycznych w Sudetach. Większość z nich spotyka się na Białym Jarze. Są to:
- Główny Szlak Sudecki (czerwony): z grzbietu Karkonoszy i Równi pod Śnieżką schodzi przez Kocioł Łomniczki, a potem przez Płóczki prowadzi do Kaplicy św. Anny i Mysłakowic;
- Szlak niebieski przez Kocioł Małego Stawu na Śnieżkę i dalej w kierunku Przełęczy Okraj;
- Szlak zielony z Okraju trawersujący Grzbiet Kowarski i południowy skraj Karpacza prowadzący dalej Drogą Bronka Czecha na grzbiet Karkonoszy;
- Szlak żółty dawnym torem saneczkowym do Strzechy Akademickiej i kotła Białego Jaru;
- Szlak czarny przez tenże Biały Jar na Równię pod Śnieżką.
Ponadto w Karpaczu wytyczono jeszcze dwa lokalne szlaki znakowane tablicami informacyjnymi oraz potężnymi głazami – Szlak Waloński i Szlak Górniczy.
Karpacz to również uznani artyści. Grupę artystyczną Korkontoi tworzą: Leszek Legut, Teresa Kępowicz, Zbigniew Kulik, Janusz Motylski, Joanna Adamczuk i Agata Turska-Makutynowicz. Ponadto tworzą tutaj: Ewa Vogt, Jerzy Skwarczyński, Renata Grochowska-Jaryczewska, Wioletta Norowska, Wojciech Piotrowski.
